ඔබ අයිති මටම පමණය

I

පාවා දුනහොත් ඔබ මගේ ආත්මය

නැගී සිටිනු ඇත මහපොළොව ඔබට විරුදුව

වේදනාවේ වෙව්ලුමක්

සයුරු, විල් සිසාරා පැතිර යනු ඇත.

මල් පිපුණු කටුගසක් ඉදිරිපිට

සිටගෙන නොදොඩා කිසිදු වදනක්

ප්‍රේමයේ සුගන්ධය කටුවක් විලාසෙන්

විනිවිදිද්දී සිරුරු අප

මා ඔබේ කරගත් තැන් පටන්

බැබලිණි මුළු ලොවම අමුතු එළියකින්.

එනමුදු, පාවා දුනහොත් ඔබ මගේ ආත්මය

එවනු ඇත මහපොළොව ගොර සපුන් ඔබට එරෙහිව.

බිඳ දමන්නෙමි මා නිසරු උකුළත

එකම දරුවෙකුවත් නොසැතපෙන.

මා හදවතේ දෙවියන් මියෙනු ඇත

විවර නොවනු ඇත මගේ දොර යදියනට

පළවා හැරෙනු ඇත දුක්විඳින ගැහැනුන්

මගේ නිවෙසෙන් සරණක් නොලබාම.

II

ඔබේ මුවෙන් දෙන හැම චුම්බනයකම හඬ

ළඟාවෙයි මා දෙලවන් වෙතට

නින්නාද වෙයි වදන ඔබ දොඩන

මහපොළොව ගැඹරේ සිටම.

දූවිලි අතරේ පටු මාවත් වල

ඔබ පියසටහන්වල සුවඳ රැඳී ඇත

මුවෙකු ලුහුබැඳ යන පරිද්දෙන්

කඳු සිසාරා ඔබ පසුපස එමි මම.

මා නිවෙසට උඩින් රැඳුණු වළාපෙළ

පෙන්වයි මහට ඔබ පෙම්කරන ගැහැනිය.

ඔබ ඇගේ මුව සිපගනු පිණිස

බඩගා ගියද සැඟවී පොළොව යට අඳුර

ඈ නිකට ඔබ දෙසට හරවන විටම

පෙනෙනු ඇත ඔබට මා කඳුළු පිරි වුවන.

III

නොගියහොත් ඔබ මා පසෙකින් ඇවිද

සඟවනු ඇතිය දෙවියන් ඔබ කෙරෙන් හිරුඑළිය

ජලය මත මා නොගියහොත් වෙලෙවිව

නොදෙනු ඇත දෙවියන් ඔබට පැන් පොදක් බොන්නට

නොදෙනු ඇත නිදන්නට ඔබ හට අන් තැනක

මගේ මුකුළත කැදැල්ලේ හැර

IV

මා අතැර ගියහොත් ඔබ

වැනසී යනු ඇත මගේ ආත්මය

පාරෙහි බැඳුණු පෙඳ පාසි මත.

සා පිපාසා දෙක පෙළනු ඇත ඔබ

යන එනා කඳු තැනිතලා මත.

ඔබ කොයිබක ගියද, හිරු බසිනා කලට

මා තුවාලවලින් රුධිරය ගලනු ඇත.

ඔබ වෙන ගැහැනියක ඇමතුවද

මගේ නම ඔබ දිවගින් ගිලිහෙනුය

ඇලී හිඳිනෙමි ඔබ උගුරෙහි මම

කරදිය රසක් විලසට.

ඔබ වෛර කළේ වුව,

ප්‍රශංසා කළේ හෝ යැදියේ වුව,

ඔබ හඬනු ඇත්තේ මා ළඟ පමණකිය,

මා හටම පමණකිය.

V

ඔබ මගෙන් වෙන්ව ගොස්

බෝ ඈත මිය ගියේ වුව,

දුකට පත් සිරුරෙහි වෙව්ලුම විඳිමින

මගේ ඇටකටු පොඩිව

ඔබ වුවන මත දූලි වන තුරුම,

හිඳිනු ඇත දශකයක් පොළොව යට, පාමින් හිස්වූ අත්ල

මා හෙලන කඳුළු බිඳු අල්වා ගනු පිණිස.

-ගාබ්‍රියෙලා මිස්ට්‍රල් (1889-1957)

උර්සුලා කේ. ලගුවෑන්ගේ ඉංගිරිසි පරිවර්තනයෙනි.

Painting by Gustav Klimt