2014/02/19

පූර්විකා



*චිත්‍රය:- ජෝන් බ්‍රැක්*
I
පැලපදියම් වෙයි සීතකල හැන්දෑව
බැදෙන මස්වල සුවඳ සමගින් පටුමංවල.
වේලාව හයයි.
දුම්ගැහුණු දවස්වල දැවීගිය අග්ගිස්.
ඔබ පයට පෑගෙන
කුණු වැකුණු වියළි කොළ සුන්බුන්ද
හිස් ඉඩම්වල විසිරුණු පත්තරද
කෝපගත් වැස්සක් ඇදහැලී දැන්
එහි දවටා ගනියි;
කැඩුණු ජනේල ආවරණ මත
පියැසි දුම් කවුළු මත
වර්ෂාව දිගටම බැට දෙයි,
වීදියේ කෙළවර රියක බැඳි
සිරුරෙන් දුම්දමන හුදෙකලා අශ්වයෙක්
කුර පොළොවේ ගසයි.
පහන් එළි දැල්වෙයි.

II
කෝපිහල් වෙත ඇදෙන
මඩවැකි පාවලට පෑගෙන
ලී කුඩු විසුළ වීදියෙන්
බීරවල ලා පිළුණු ගඳ මැද
සිහි එළවා ගනියි උදෑසන.

කාලය විසින් යළි අරඹන
සෙසු බහුරූ කෝලම් සමග,
බඩු මුට්ටු පිරවූ කාමර සහසක
අඳුරු සෙවණැලි මවන
සෑම දෑතක් ගැනම
කෙනෙක් කල්පනා කරයි.

III
පොරෝණය ඇඳෙන් වීසි කර
වැතිරගෙන ඇඳෙහි උඩුබැලි අතට
බලා සිටියෙහිය ඔබ;
ඔබ ආත්මය තැනුණු
සහසක් අසුන්දර මනස් රූ
රාත්‍රිය විසින් හෙළි කරන සැටි
නිදි කිරා වැටි වැටී
බලා සිටියෙහිය ඔබ
චංචල වීය ඒ රූ සිවිලිම මත.
යළි සිහියට එළැඹි කල
ජනේල අතරින් එළිය රිංගා පැමිණි විට
වැහි පීල්ලේ ගේ කුරුළු කූජනය ඇසුණු කල,
මැවිණි ඔබ මනසෙහි
වීදිය ගැන සිතුවමක්,
ඔබ ඇඳ කෙළවරෙහි හිඳගෙන
හිසකේ කැරළි ගන්වන සැටි ගැනද
කුණු වැකුණු අත්ලෙන්
කහ ගැහුණු යටිපතුල් අල්ලන සැටි ගැනද
නැති හෙයින් වීදියේ ගලන ජන ගඟට
කිසි වැටහුමක්

IV
නුවර ගොඩනැගිලි පිටුපසින්
වියැකෙන අහස හරහා
ඔහු ආත්මය ඇදී ඇත තදින්,
එසේ නැතහොත් පෑගෙන්නේය එය
හතර, පහ, හය කණිසමට
වහ වහා ඇවිදින පාවලින්;
දුම් පයිප්ප පුරවන මිටි හතරැස් ඇඟිලි,
සවස් කල පුවත්පත්,
ඇතැම් නියතයන් ගැන
නියතබව ඒත්තු ගන්වනු ලැබූ දෑස්,
ලොව පිළිගන්නට
නොඉවසිල්ලෙන් හිඳින
කලු ගැහුණු වීදියක හෘදය සාක්ෂිය.

මේ මනස් රූ වටකර
එහි එල්බගෙන සිටින
සිතිවිලිවලින් මම සැලෙන්නෙමි:
අපරිමිත මුදුබවෙන් පිරි
අපරිමිත දුක්ඛදායක දෙයක
සිතිවිලි මාත්‍රයක් විලසින්.

හඬ නගා හිනැහෙන්න
පිසදමා අතින් මුව;
කැරකෙන්නේය ග්‍රහලෝක
හිස් ඉඩම්වල දර සොයන
මහලු ගැහැනුන් විලස.












-ටී.එස්. එලියට් (1888-1965)



Preludes


I
THE WINTER evening settles down
With smell of steaks in passageways.
Six o’clock.
The burnt-out ends of smoky days.
And now a gusty shower wraps
The grimy scraps
Of withered leaves about your feet
And newspapers from vacant lots;
The showers beat
On broken blinds and chimney-pots,
And at the corner of the street
A lonely cab-horse steams and stamps.
And then the lighting of the lamps.

II
The morning comes to consciousness
Of faint stale smells of beer
From the sawdust-trampled street
With all its muddy feet that press
To early coffee-stands.

With the other masquerades
That time resumes,
One thinks of all the hands
That are raising dingy shades
In a thousand furnished rooms.

III
You tossed a blanket from the bed,
You lay upon your back, and waited;
You dozed, and watched the night revealing
The thousand sordid images
Of which your soul was constituted;
They flickered against the ceiling.
And when all the world came back
And the light crept up between the shutters,
And you heard the sparrows in the gutters,
You had such a vision of the street
As the street hardly understands;
Sitting along the bed’s edge, where
You curled the papers from your hair,
Or clasped the yellow soles of feet
In the palms of both soiled hands.

IV
His soul stretched tight across the skies
That fade behind a city block,
Or trampled by insistent feet
At four and five and six o’clock;
And short square fingers stuffing pipes,
And evening newspapers, and eyes
Assured of certain certainties,
The conscience of a blackened street
Impatient to assume the world.

I am moved by fancies that are curled
Around these images, and cling:
The notion of some infinitely gentle
Infinitely suffering thing.

Wipe your hand across your mouth, and laugh;
The worlds revolve like ancient women
Gathering fuel in vacant lots.


                                                        -T.S. Eliot (1888–1965)

9 comments:

  1. ඔරිජිනල් එකත් එක්කම දාපු එක අගය කරනවා..

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඒක ඔබේ යෝජනාවක්නේ දිනේෂ්. ස්තුතියි.

      Delete
  2. Thank you very much Sanath. Took great pains to translate it.

    ReplyDelete
  3. ඔබ මුල් කවියට හානියක් නොකර පරිවර්තනය කර ඇති හැටි හරිම අගෙයි නිලුක.

    ReplyDelete
  4. මම T.S.Eliot ගෙ poems වලට එච්චර කැමති නෑ. ඒව කියව්ද්දි හිතට දැනෙන බර වැඩියි. නවකතාත් එහෙමයි. හැබැයි The Snake නම් ලස්සනයි. මේ කවිය කියවා තියෙනවා. ගොඩක් කලින්. ඒකෙ මුල් පේලි තුන හොඳට මතකයි.

    THE WINTER evening settles down
    With smell of steaks in passageways.
    Six o’clock.

    ඔරිජිනල් කවිය කියවන්න පෙර, ඔබේ සිංහල පරිවර්තනය කියවද්දීම ඒක මතකයට ආව. පරිවර්තනය කොච්චර අමරු වෙන්න ඇතිද කියලා හිතා ගත්තැහැකි. ඔහුගෙ බර ඉන්ග්‍රීසි, සිංහලෙනුත් දෙන්න ඔබට හැකි වී තිබෙනවා. ජීවිත විග්‍රහය, පරිවර්තනයෙ හොඳට දැනනවා. පැසසිය යුතු පරිවර්තනයක්. කොහොමත් මං වැඩිය කැමති ඔබේ කවි පරිවර්තන කියවන්න. මේව කියවල දැන්නම් මටත් කවියක් පරිවර්තනය නොකරම බෑ වගේ.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ඔව්, නිල් මානෙල් මෙය පරිවර්තනය කිරීම ඉතා අසීරු කාර්යක් වුණා. එය නිවැරදිව සිදුවී ඇතැයි මා හිතනවා. ඔබට බොහොම ස්තුතියි අදහස් දැක්වූවාට. ඇයි ඔබ කවි පරිවර්තනය නොකරන්නේ ? එකක් නිකමට වගේ කරලා බලන්න.

      Delete
  5. සුනේත්‍රා2 March 2014 at 12:45

    මම ඔබේ පර්වර්තන සියල්ල කියවන්නියක් වෙමි.. මුල්ම කවිය එලෙසම පල කිරීම ඉතා වටිනවා. නවක පරිවර්තකයන්ට එයින් ගත හැකි දේ අපමණයි.පැරණි කවියන්ගේ කවි සහ කෙටිකතා පමණක් නොව වර්තමානයේ ඉතා ඉහළ අගය කිරීම් වලට ලක් වු කවි, කෙටිකතා පර්වර්තනය කරන්නේ නම් සිංහල පාඨකයාට වර්තමාන ලෝක සාහිත්‍යයේ ඇසුර ලබා ගත හැකිවනු ඇති බව මගේ විශ්වාසයයි. එවිට අතේ ඇති මුදලට පසුතැවිල්ලට ලක් නොවන පොතක් මිලදී ගැනීමට හැකිවනු ඇත. වර්තමානයේ ඉංග්‍රීසි පොතකට ඉතා ඉහල මිලක් ගෙවීමට සිදුව ඇත. හැමදාමත් විශ්ව විද්‍යාල, වියත් සභා සියල්ලෙන් කියවෙන්නේ පැරණි කවියන් ලේඛකයින් ගැනම පමණක් නිිසා ඔබගේ කාර්ය බහුල ජීවිතයෙන් වර්තමාන ලෝක සාහිත්‍ය යේ නව්‍යතාවය පෙන්වීමට යම් කාලයක් වැය කරන්නට හැකිවේවායි මම ප්‍රාර්ථනා කරමි.

    ReplyDelete
    Replies
    1. සුනේත්‍රා, ඔබ මගේ පරිවර්තන සියල්ල කියවන බව දැන ගැනීම සතුටක්. ඒවා ගැන ඔබේ අවංක ඇගයීම ඉදිරිපත් කළාට ස්තුතියි. ඔබ කරන යෝජනාව ගැන මා හිතා බලන්නම්.

      Delete

සෙවුම්