හේමන්තයට...

 

පිදුරු පියැසි මත ඇදෙන  මිදිවැල් පලෙන් පුරවා අසිරි ගන්වන්නට,
ගෙවතුවල ඇති පාසි වැකි තුරු ඇපල් පලයෙන් බරකර නවන්නට,
සියලු පලවැල මදය දක්වා ඉමිහිරි රසයෙන් පුරවාලන්නට,
පුසුල් පල විසල් කර, මිහිරි මදැති හේසල් පල තර කරන්නට,
ඇලෙනසුළු මීවද පුරවා ඇති හෙයින් ගිම්හානය මධුවලින් උතුරා යන,
උණුසුමෙන් පිරි දවස් සදහටම තිබේයැයි බිඟුන් සිතනා තුරුම
පමාවී පිපෙන මල් තවතවත් විකසිත කරන්නට,
වියපත්ව යන දිනසුරුගේ ළබැඳි වූ මිතුරු තෙම
තුසරයෙහි හා පසන් පලබර බවෙහි ඍතුව
හිරු සමඟින් යෙදෙයි රහස් වූ මතුරෙක.
 
ඔබ තම යසඉසුරු මැද සිටිනු දැක නැත්තේ කවුරුන්ද?
හමනා සුළඟ වැද මුදුව ඉහළට නැඟෙන ඔබ කෙහෙරැළි සමඟ
හිඳගෙන සිටින සැටි ඔබ බිහිදොර මිදුල
කෙනකුට පෙනෙයි වටපිට ඔබ සොයන.
නැතහොත් පෙනෙයි නිදනා සැටි
අඩක් අස්වනු නෙලූ හී විටෙක පොපි සුවඳින් මත්ව,
නොනෙලා අංකුශයෙන් ඊළඟ තණ මිට එහි එතුණු මල් සමඟ.
තවත් විටෙකදී කෙතක කරල් අහුලන්නකු විලස
තබාගෙන සිටියි ඔබ පැසුණු හිස දියකඳුරක් මතින.
නැතහොත්, සයිඩර් පීඩකයක් අසල ඉවසිල්ලෙන් යුතුව
අවසනට වෑස්සෙන යුෂ දෙස පැය ගණනක් බලාගෙන.
 
වසත් කල ගී කොහි වෙත්ද? අහෝ කොහි වෙත්ද?
ඇවුරුණු වලාකුළු පුබුදුවා මුදුව මිය යන දිනය
ඉපනැලි පිරුණු කෙත මත රෝස පැහැ තවරන අතර
නොසිතනුය කිසිවිටෙක ඒ ගැන, ඔබටම කියා මියැසියක් නොම වෙද?
මන්ද මාරුතය නඟින, බසිනා'තර ගංඉවුර විලෝ ගස් අතර
උඩ පහත පාවෙමින් වැලපෙති හෝ හපුටුවෝ දුක්ඛිත ගායනාවක;
කෑගසති මහහඬින් බැටලු පෝතකයෝ කඳු අතර දොළපහර අසල සිට,
රැහැයියෝ හඬති; ගෙවත්තක රොබින් විහඟෙක් සිවුරුහඬලයි තීව්‍ර ලෙස,
නද දෙති වැහිලිහිණියෝ එක්රැස්ව ගගනත.

 

-ජෝන් කීට්ස් (1795-1821)