පරණ පොතක පිටු අතරින්

(මම පරණ පොත් කඩයකින් චීන පොතක් මිලට ගතිමි. ජපන් බස කතා කළ මිනිසකු ලවා එය පැහැදිලි කරවා ගත් මට එයින් වටහා ගත හැකි වූ එකම දේ පහත දැක්වෙයි.)

චියැං ලියැං නම් වෙමි

තරණය කළෙමි පාලම දිනක්.

සිටියේය මහල්ලෙක් ඒ මත.

දුටු සැණින් මා ඔහු

සිය පාවහනක් ගලවා

විසි කළේ ගඟට සිතාමතාම.

ඉන්පසුව ඔහු මා හට

කීවේය මෙලෙසට:

අහෝ සත්පුරුෂයාණෙනි,

මා පාවහන වැටිණි ගඟ දියට

රැගෙන දෙනු මැන එය කමා කොට.

දැවිණි මා කෝපයෙන්

එනමුදු මැඬගෙන මා රොස

පැන්නෙමි ගං දියට.

රැගෙන ආ විගස පාවහන උඩට

විසි කළෙය ඔහු සිය

අනෙක් පාවහන ගඟට.

කිමිදුණෙමි යළිත් මා දියෙහි

රැගෙන ආවෙමි උඩට දෙවැනි පාවහනද.

එසැණින් යළිත් හේ

විසි කළෙය පළමු පාවහන දියට.

දැවිණි මා කෝපයෙන්.

තුදුස් වසකට පසුව

යළිත් මා මෙහි හමුවන්න,

ඔහු කීය මා හට.

තුදුස් වසකට පසුව

කිසිවකු නොවී පාලම මත.

ව්‍යාඝ්‍ර මුවක් තරම වූ

හිරු පමණක් බැබලිණි එමත.

මහල්ලා එනතුරු

බලා සිටියෙමි බෝ වෙලාවක්.

ඉන් අනතුරුව මම

එයින් බැස පහළට

එබී බැලුවෙමි ජල තලයට.

බැබලෙන හිරුට පසෙකින්

මා වුවන එහි විය.

දැවෙන හිරු හැරුණු කල

කිසිවකු නොවී පාලම මත.

මා ඇතුළත යමකු මෙලෙසට

කියන හඬ ඇසිණි මා හට:

‘පළමු පාවහන ජීවිතයයි

දෙවැන්න නම් මරණයයි’

හඳුනා ගතිමි මම

ඒ කටහඬ.

-සදානන්ද් රෙගේ (1923-1982)

(දිලිප් චිත්රේ මරාථි බසින් ඉංගිරිසියට කළ පරිවර්තනයෙනි)

හදවතේ වේදනාව

මගේ හදවතේ අඩක් මෙතැන නම්, වෙදැදුරුතුමනි

ඉතිරි අඩ ඇත්තේ චීනයෙයි,

කහ ගඟ වෙත ගලා යන හමුදාව සමගිනුයි.

සෑම උදයකම හිරු නැගෙන වෙලාවට, වෙදැදුරුතුමනි

මා හදවතට ග්‍රීසියේදී වෙඩි තැබෙයි.

සෑම රැයකම, සිරකරුවන් නිදන කල,

ගිලන්හල පාලුවට ගිය විට, වෙදැදුරුතුමනි

ඉස්තාන්බුල් නුවර, ගරා වට පැරණි නිවෙසක් අස

මගේ හදවත නතර වෙයි.

ඉදින් දස වසරක් ඉක්ම ගිය තැන,

මා දුගී සොයුරු දන වෙත පිදීමට ඇත්තේ

මා අතැති මේ ඇපල් ඵලය පමණකි, වෙදැදුරුතුමනි

එකම එක රතු ඇපල් ඵලයකි: ඒ මගේ හදවතයි.

මගේ හදවතේ රිදුමට එයයි හේතුව වෙදැදුරුතුමනි,

නිකොටීන්, හිර ගෙදර හෝ නහරවල ලේ කැටි හෙම නොවෙයි.

බලමි මම යපොලු අතරින් රාත්‍රිය දෙස,

මා පපුව මත මේ බර තිබියදී වුව,

දුර ඈතම පිහිටි තාරකා සමග

මගේ හදවත තවමත් ගැහෙයි.

-නසීම් හික්මෙට් (1902-1963)

(රැන්ඩි බ්ලේසිං සහ මුට්ලු කොනුක් තුර්කි බසින් ඉංගිරිසියට කළ පරිවර්තනයෙනි.)

ප්‍රවේණි දාසයාගේ කවිය

මා උපන් බිමේ මේ කෙත්වතුවල

වැඩෙන සරුසාර ගොයම,

මහට තහනම් වූ ඵලයකි නුඹ.

වැඩෙයි නුඹ සරුවට,

පීදෙයි රන් කරල් නුඹගේ,

යන්තමින් මා පණ ගැටගසන කල.

දෙවියන්ම මැවූ ප්‍රාණියෙකු වූ මට,

එවන් ඉරණමක් අත්වීම කෙතරම් පුදුමද

මා හෙලූ දහදියෙන් උපන් ගොයම නුඹ

කිසි කලෙක මට නොලැබෙනුයේ නොවෙද

-නිකොලායි නෙක්රසොව් (1821-1878)

(පර්සි එවින්ග් මැතිසන් රුසියානු බසින් ඉංගිරිසියට කළ පරිවර්තනයෙනි.)

Painting by G. Myasoyedov

දෙබසක්

අම්මේ, ගඟ ඇයි මේ හැටි හිනැහෙන්නේ ?

හිරු දෙවියන් ගඟ කිතිකවන නිසානේ.

අම්මේ, ඇයි ගඟ මේ ගීත ගයන්නේ ?

ඒ හඬ මිහිරි යැයි ලිහිණි තෙම කියූ නිසානේ.

අම්මේ, ඇයි ගඟ මෙච්චර ශීතල වෙන්නේ ?

කලකට පෙර හිම පෙම් කළ බව මතක නිසානේ.

මේ ගංගාවට කොපමණ වයසද අම්මේ ?

සදා තරුණ වසන්ත කාලය තරමට වයසයිනේ.

ඇයි අම්මේ ගඟ නොනැවතී ගලන්නේ ?

සිඳු මව ගඟ නිවෙසට එනතුරු මග බලන නිසානේ.

-ෂුන්තරෝ තනිකව (1931-)

(හැරල්ඩ් රයිට් ජපන් බසින් ඉංගිරිසියට කළ පරිවර්තනයෙනි.)

Painting by Suzuki Harunobu