(බ්‍රෑම් ෆිෂර්,
නෙල්සන් මැන්ඩෙලා සහ වර්ණභේදවායට එරෙහි සෙසු දකුණු අප්‍රිකානුවන් වෙනුවෙනි)
උසැති ගිරි සිරස මත
ප්‍රොමිතියස්*
යදමින් බැඳ දමා ඇත
රුධිරයෙන්, කැත
කුණෙන්
වැකී ඇත ඔහු සිරුර
විලංගුව ගෑවී පීරි
ගෑවෙයි
රිදුම් කන ඔහු දෑත
සැතක් වන් ගල් පව්ව
කපයි ලේ ගලන ඔහු
සිරුර
ගිනිහුලක් ගත්
සියුස් දෙවි
දවයි දිය බුබුලු
නැගි වත
ගොම්මන් වැටුණු කල
පියාඹා එති
රාජාලියෝ
කුසගින්න, රාගය,
බිය වැනිම
තුඩින්, නිය
පඳුරෙන්
ඉරන්නට ඔහු අතුනු
බහන්
ඉරන්නට ඔහු ඉකිලිය
යළි යළිත් වෙයි එයම
අයැදියි හෙතෙම මරණය
එහෙත් මිය යනු
නොහැක
ශාපයකි සදාකල්
ජීවිතය
පැමිණෙති යුවතියෝ
කෙටි සායවල් හැඳගෙන
මටසිලිටි දඟ යුග්ම
ප්‍රේමය පතා තෙත්ව
ඇත
දැනේ ඔහු පපුව මත
සුමුදු තිසර තුඩු
පහස
මිහිරි දෙව් රුධිරය
පුබුදුවයි ඔහු
සිරුර
ඇසෙයි ඔහුගේ කනට
කොඳුරන මියුරු හඬ
පිළිකෙව් කරයි ඔහු
කළ වරද පිළිගන්න
සුරුට්ටුව නිවමින්
කතා අරඹයි සියුස්
මෘදුය ඔහු කටහඬ:
“සොරකම් කළෙහි නුඹ
ශුද්ධ වූ ගිනිසිළුව
මා පසුපසින් සිට
රංචු ගැසුණෙහිය
මිනිසුන් සමග
කැරලි ගැසුවෙහිය
නුඹ
දෙවියන්ට විරුද්ධව,
දවා හළු කොට මා ලොව
නව ලොවක් තනන්නට
යත්න දැරුවෙහිය නුඹ
එනමුදු කමා කරනෙමි
මම
කළොත් ඒ නීච
රැළ අමතක”
මට නොහැක, මට නොහැක
පිළිකෙව් කරයි ඔහු
කළ වරද පිළිගන්න
දෙව්ලොවෙහි පණිවිඩ
රැගෙන එහෙ මෙහෙ යන
පැමිණේය හර්මිස්
මුදු සම් පාවහන් හැඳ
එතැනින් පිටව යන
අවසරය ඔහු ළඟය
“අමතකද අප දෙදෙන
අවන්හල තුළ හිඳ
සවුදිය පිරූ රඟ
නුඹට ඇත්තේ වචනය
කියන්නට පමණකිය
මේ හිස් තිත් ඉර උඩින්
දමාපන් අත්සන”
පිළිකෙව් කරයි ඔහු
කළ වරද පිළිගන්න
පිටදී ගල් පව්වට
ඇඹරෙයි ප්‍රොමිතියස්
ඉරී ගිය තොල් මැදින්
පිටවෙයි කෙඳිරියක්:
මට නොහැක, මට නොහැක
රිය අරා හිඳගෙන
සියුස් දෙවි අණ කරයි
රිය ඉදිරියටම
පදවා යන ලෙසට
රාජාලි පියාපත්
හිරුඑළිය බොඳකරයි
රාජාලි හොට වැදී
යළි උදරය ඉරෙයි
හර්කියුලිස් බෝ ඈතය
විදුලි පුවතක් නොයන දුර
තැනිතලා, කඳු අතර නොපෙනී
වසන මිනිසුන් නිහඬවම
නිදිගත් සෙයක් පෙනෙන්නට ඇත
එනමුදු අඳුරු පුරයක
පැල්පතක් තුළ දිලෙන
ගිනි දළු නොනැගී දැවෙන
ගින්නක්ය දුර ඈත
ඒ ගින්න එක්වරම
දළුලා ඇවිල ගොස්
අඳුරු නගරය තුළම
නොපෙනී සැඟව යයි
ප්‍රොමිතියස්
ඉවසමින් දුක දරයි
ඩේවිඩ් එවන්ස්
*ග්‍රීක දේව කථා පුරාණය අනුව ප්‍රොමිතියස් යනු
ටයිටන් නම් වූ දේව සමූහයාගේ සාමාජිකයෙකි. දෙවියෙකු වූ බැවින් හෙතෙම අමරණීයය.
මිහිතලය මත වූ සත්ත්වයන්ට අවශ්‍ය කරන විවිධ හැකියාවන් ලබාදීමේ කර්තව්‍ය ප්‍රොමිතියස්ටත්
ඔහුගේ සොහොයුරු එපිමතියස්ටත් සෙසු දේව ගණයා විසින් පවරනු ලැබෙයි. එහෙත් එවැනි හැකියාවන්
ලබාගැනීමට මනුෂ්‍යයාගේ වාරය පැමිණි විට ඔහුට දීම සඳහා කිසිදු කුසලතාවක් හෝ ත්‍යාගයක්
ඉතිරි වී නැති බව දෙසොහොයුරන්ට පෙනී යයි.
අසරණ මනුෂ්‍ය වර්ගයා ගැන අනුකම්පා උපදවන ප්‍රොමිතියස්
එවක දෙවියන් සතුව පමණක් තිබූ මහඟු සම්පතක් වන ගින්දර සොරකම් කොට මනුෂ්‍යයාට ලබා දෙයි.
ප්‍රොමිතියස් කළ මේ ක්‍රියාවෙන් දැඩි ලෙස කෝපයට පත් වන මහදෙවි සියුස් ඔහු
කොකේසස් පර්වතයට තබා දම්වැලකින් ගැට ගසන ලෙස අණ කරයි. සෑම දිනෙකම උදෑසන ප්‍රොමිතියස්
වෙත පැමිණෙන රාජාලියෙක් ඔහුගේ උදරය ඉරා අක්මාව අනුභව කරන අතර පසුදා උදෑසන විට ඔහුගේ
අක්මාව යළි ලියලා වැඩෙන්නේ එය නැවතත් රාජාලියාට අනුභව කිරීමට හැකිවන පරිදිය. අමරණීය
ප්‍රොමිතියස් මේ දඬුවම සදාකාලයටම විඳිය
යුතුය.
ඔහු මේ වධය අවුරුදු දහස් ගණනක් තිස්සේ විඳි බවත්
අවසානයේදී හර්කියුලීස් විසින් පෙරකී රාජාලියා මරා දමා ප්‍රොමිතියස් නිදහස් කොට ගත්
බවත් කියැවේ.
