භයානක
සූනියමක කලු වලාවක් බඳු
මා වසාගත්
තරු රහිත රාත්‍රිය තුළ,
සුසුම්ලන
සමුදුරේ මුණුමුණුව
සමුගන්නා කල
දෙදෙනකු දුකින් වෙලෙවිව
නඟන ඉකි
භරිත කෙඳිරුම් හඬ වැනිය
(අහෝ හමනා
සුළඟ දෙන පීඩාව !)
මා තුළ ජීවය
තෙගුණ කළ ආසාවලින්
හෙට දවස ගැන
පේන කී සිහිනයෙන්
ඈ උදෙසා
පැතූ සයුර වන් පැතුමන්වලින්
උල්ලසිත
දනන් වෙත දුන් සියලු මිහිරැති දෙයින්
නිහඬව
සමුගනු හැරෙන්නට
කළ හැකි අන්
කිසිත් නැත මට ඉතින්
(අහෝ හමනා
සුළඟෙහි ශෝකය!)
ඈ පැතූ
දිවිය මා නොවනා නිසාවෙන්,
මා පෙම් කළා
වූ ඒ කුමාරියගෙන්
රාත්‍රිය
තුළ, හඬ නඟන සයුරු තෙර සිට
අප දෙආත්මය
එකට මුසුවිය හැකිව තිබු
දැඩි
ආදරයෙන් පිරී,
සොවින්
බර, දිගු, අනුත්තර,
අවසන්
සමුගැනීමක් කරනෙමි මම ඉදින්
(අහෝ හමනා
සුළඟෙහි වැලපුම !)
-විලියම්
අර්නස්ට් හෙන්ලි (1849-1903)
Painting
by Sergey Lutsenko