මා මියගොස් නොමැත

මා සොහොන අසල හිඳ‍

නොවැළපෙනු මැන ඉතින්

එහි නොඉන්නෙමි මම

නොනිදමි මම එතුළ

සහස් ගවු දුර හමන

සුළං රැළි මම වෙමිය

හිමකැටි මත දිලෙන

දියමන්ති මම වෙමිය

පැසුණු ගොයමට වැටෙන

හිරු එළිය මම වෙමිය

සරත් කල ඇද‍ හැලෙන

මුදු වැස්ස මම වෙමිය

නිහඬ වූ උදෑසන

ඔබ අවදි වන කලට

අහසේ රැව් නැගෙන

සියොත් හඬ මම වෙමිය

රෑ කල අහස ගත්

දිලෙන තරු මම වෙමිය

මා සොහොන අසල හිඳ

නොවැළපෙනු මැන ඉතින්

එහි නොඉන්නෙමි මම

මා මියගොස් නොමැත

-කර්තෘ අඥාතයි

තාරකා

චිත්‍රය: වින්සන්ට් වෑන් ගොග් ගේ Starry Night 

රෑ අහස දිදුලන තාරකාවෝ

එබිකම් පාති මා ලියන පදවැල් කෙරේ

අපගෙන් වියෝවූවන්ගේ

දෙනෙත් සේ මැයි ඒ

නිශාවේ නිසල බව අතර

මට ඇසේ ඔවුන් දොඩනා අයුරු

යුදට ගොස් දිවි පිදූ විරුවන්

සදා මතකයේ රැ‍‍ඳේ කියමින්

මවුබිමට පෙම් බැඳි කඳුකර වැසියෙක්මි මම්

නොවේ මා පෙරමග සැපයෙන් පිරි එකක්

කවුරු නම් දනිත්දෝ ඉදින් මතුදින

මා පවා තාරකාවක් නොවේ දැයි

එසේ වූ කල එබිකම් කරමි මම

තවෙකෙකු ලියන පදවැල් කෙරේ

ම' සොයුරන් හද සදා රැඳෙනා

මිහිකතට පෙම් බැඳි තාරකාවක් සේ

-    රසුල් ගම්සාතොව් (1923-2003)

දෙව්දුව හා දෙවොල

දහදිය වගුරා රුධිරය හලලා
මහන්සියෙන් ඔහු දෙවොලක් සැදුවා
හදවත තුළ වූ දෙව්රුව අරගෙන
ඒ දෙවොලේ තැන්පත් කෙරුවා

තමන්ගෙ මුළු ලොව ඒ යයි සිතලා
ඒ වෙත පුද පූජා කෙරුවා
හමන සුළංවල ඔහු ගී රැඳුණා
දේවදූතයන් ඒ ගී ගැයුවා

කාලය ගත විය, තුති ගී ගැයුණිය
දෙව්දුව ඒ දෙවොලේ විසුවා
මිහිරි කටහඬින්, කන්කලු ස්වරයෙන්
දෙව්දුව මේ විලසට කියුවා

'සමහරවිට මේ මගෙ නිවසයි
ඔබ සැම මාගේ බැතිමතුනුයි
රූපය, වර්ණය වෙනස් වෙනස් වුව
ඔබ සැම මාගේ බැතිමතුනුයි'

මේ අතරේ ඔහු හොඳහැටි නිදුවා
දෙවොලේ කවුළුව හැර තබලා

ඇරුණු කවුළුවෙන් උදේ පාන්දර
සීතල සුළඟක් ඇතුළට ආවා
ඇස් හැර බැලුවා, දෙව්රුව නොතිබිණි
කිසිවකු නොමැතිව ඔහු තනි වූවා

මින්පෙර මේ තැන පුද පූජා විය
සුදු ඇඳුමින් සැරසුණු දෙව්රුව විය
වසර ගණන් දැන් ඉක්ම ගොසින් ඇත
දෙව්දුව එහි නැත, දේවාලයකුත් නැත

එනමුදු එකමෙක දුක්ඛිත මිනිසෙක්
ඒ තැන සිට ගෙන කියුවා මෙලෙසින්
'දහදිය වගුරා, රුධිරය හලලා
මහන්සියෙන් ඔහු දෙවොලක් සැදුවා'

-සචින් රාජ් ගේ 'වයථා' නම් හින්දී කවියේ පරිවර්තන‍යකි

මා අමතක කරනු මැන

ඔබේ ඔය කඳුළැල් පිස දමා

අමතක කරනු මැන මා සදහටම

අඳුරෙහි පරව යන කුසුමන්

මතකයෙහි රඳවනු කිම්ද ?

පරව ගිය කුසුම් ගෙන

ඔබේ පැස පුරවනු මන්ද ?

තැලී පොඩිවුණු මෙ මල්දම

කවුරු වෙත ඔබ පුද කරන්නෙද ?

රෑ දුටු මිහිරි සිහිනවල මතකය

අමතක කරනු මැන අවදි වූ කල

රෑ කල බියජනක අවතාර

අමතක කරනු මැන හිරු නැගෙන විට

මිදුලට උඩින් රෑ කල

පාවුණු වළාකුළ

සොයනු කිම උදෑසන

ඈත ක්ෂිතිජය ඉම

ඔබ සුවසේ නිදන කල

රෑ පුරා ඔහු වැළපුණිය

නැවත ඔබ අවදි වූ විට

සෙවුවෙහිය ඔහු නිෂ්ඵලවම

ඈත ජන සුන් කතර

වළාකුළු මෝදු වන කල

කවර නම් උඩඟු සිතකින්

අග්නියෙන් පවස නිවනුද

කිවිඳ ඔබ ?

 

කාසි නස්රුල් ඉස්ලාම් 

(1899-1976)

සයිඩ් මුජිබුල් හක් ගේ ඉංගිරිසි පරිවර්තනයෙනි. 

කවියාගේ උපත

කවිකම මා සොයා

පැමිණි ඒ යුගයේ

එය පැමිණියේ කොහෙන්දැයි

නොදැන සිටියෙමි මම

කවර වේලාවක,

කුමන විදියකින්

පැමිණියේදැයි එය

නොදත්තෙමි කියන්නට

සිසිරයෙන් හෝ ගංගාවකින්

කොහේ සිට පැමිණියේදැයි

වදන් නොදෙඩීය එය 

හඬක් නොනැගීය එය

එහෙත් කැඳවනු ලැබිමි මම

අඳුරු වීදියක සිට

සෙස්සන් කෙරෙන් සැණෙකින්

වියරු ගිනිදැල් මැදින්

තනිව සරනා විටදි

නාඳුනන්නෙක් වීමි මම

කවිකම පැමිණ ස්පර්ශ කරන තුරු

කුමක් පවසන්නදැයි

නිනව්වක් නොවිය මට

දෑස් අඳ විය මගේ

මුව ගොළු වී තිබිණි

එනමුදු ආත්මය තුළ

ගිනි පුළිඟුවක් ඇවිලිණි

පෙරළුවෙමි ඒ ගිනි පුළිඟු

වදන්වැල්වලට මම

ලියැවුණි පළමු වදන් පෙළ

නොපැහැදිලි ලෙසටම

එතුළ වූයේ පුහුදුන් බවය මා සතු

එනමුදු එසැණින්ම

දුටිමි මම දෙව්ලොව

ග්‍රහතරු විවර වී මා දෙනෙත් ඉදිරිපිට

හී සර, ගිනි, කුසුම්

අඳුරු රැය හා මුළු මහත් විශ්වයම

මේ මහා විශ්වයේ

ලේශමාත්‍ර ප්‍රාණියකු වූ මම

තරු පිරුණු මහා අවකාශයම

උරා බී මත් විණිමි

දැනිණි මට මා විශ්වයේ කොටසක්ම බව

තරු අතර දිව ගියෙමි මම

බැඳුමෙන් මිදුණු හදවත

සැරිසරයි විසල් නුබගැබ

-පැබ්ලෝ නෙරූදා

මා තනිවී නොමැත

කඳු සිට සයුර තෙක්

පාළුය රාත්‍රිය
එනමුදු ඔබ විසින් සැනසුණු
මා තනිවී නොමැත

පාළුය අහස්කුස
සඳවතිය මුහුදේ ගිලී
එනමුදු ඔබ විසින් ස්පර්ශ කළ
මා තනිවී නොමැත

මුළු ලොවම පාළුය
සෝබරය සියලු දෙන
එනමුදු ඔබ විසින් වැළඳගත්
මා තනිවී නොමැත

ගේබ්‍රියෙලා මිස්ට්‍රල් (1889-1957)

කරදියෙහි ගීතය

පෙණ කැටි සුදු දසන් විදා

සුරලොව බඳු තොල් අතරින්

බොහොම ඈත දුරක ඉඳන්

මුහුද හිනැහුණා

කලබලයට පත් යුවතිය

මොනවද ඔබ විකුණන්නේ

උඩුකය තන කැකුළු වැසූ

සළුවෙන් තොර වී ?

විකුණමි මම, විකුණමි මම

මහ මුහුදෙන් ගත් කරදිය

විකුණමි මම, විකුණමි මම

මහ මුහුදෙන් ගත් කරදිය

කලුවර කලුවන් තරුණය

මොනවද ඔබ ගෙන යන්නේ

ඔබගේ ඔය රක්ත වර්ණ

ලෙයට මුසුවෙලා ?

ගෙන යමි මම, ගෙන යමි මම

මහ මුහුදෙන් ගත් කරදිය

ගෙන යමි මම, ගෙන යමි මම

මහ මුහුදෙන් ගත් කරදිය

ලුණු රස ඇති කඳුළු බිංදු

ඔබ සලනා කඳුළු බිංදු

දෑස තෙමා ගලා එන්නෙ

කොහෙන්ද අම්මේ ?

හඬනෙමි මම, හඬනෙමි මම

මහ මුහුදෙන් එන කරදිය

හඬනෙමි මම, හඬනෙමි මම

මහ මුහුදෙන් එන කරදිය

මේ හදවත, කටුක රසය

උපන්නෙ කොහිදෝ ?

මේ හදවත කටුක රසය

උපන්නෙ කොහිදෝ ?

මහ මුහුදෙන් ගත් කරදිය

ඉතාම කටුකයි

මහ මුහුදෙන් ගත් කරදිය

බොහෝම තිත්තයි

පෙණ කැටි සුදු දසන් විදා

සුරලොව බඳු තොල් අතරින්

බොහොම ඈත දුරක ඉඳන්

මුහුද හිනැහුණා

ෆෙදේරිකෝ ගාර්ෂියා ලෝකා

(1898-1936)

දෙව්ලොව වැඩ වසන දෙවියන් දැක ගනිමි

පීදුණු ඉරිඟු කෙත රන් තරඟ නැගෙන කල
වැදී මුදු පවන් රැල් තුරු වදුල සැලෙන විට
උයනෙහි හරිතවන් දිලෙන තුරුපත් අතර
රත් පැහැති පලම් ඵල සැඟව ගන්නා කලට

රන්වන් උදෑසන‍, රක්තවන් සැඳෑ කල
සන්සුන් මාවතක පිනි දියෙන් තෙමී ගිය
පඳුරක් යට පිපිණු නිම්නයේ ලිලී මල
රජතමය හිස නවා මා දෙසට නැවෙන විට

ගිරි කඳුරු අතර මැද සීත දිය ගලන කල
මිහිදුම් සිහින මැද ගිලී ගිය සිතිවිලිම
සාමයෙන් පිරී ගිය ඈත දුරු රට ගැන
බුබුලන ස්වරයෙන් කොඳුරා කියන විට

රැළි ගැසුණු මා දෙබැම මුදු බවට පත්වේය
හද පෙළන ‍සංකාව, වේදනා නැතිවේය
මිහිමත ඇති සතුට දැන් මම අත් විඳිමි
දෙව්ලොව වැඩ වසන දෙවියන් දැක ගනිමි

මිහයිල් ‍ලෙර්මන්තොව් (1814-1841)

(යෙව්ගෙනි බොන්වර් රුසියානු බසින් ඉංගිරිසියට කළ පරිවර්තනයෙනි)

අස්වනු නෙලන්නී

බලනු මැන ! කෙතෙහි හුදෙකලා වූ

අර ‍සොඳුරු කඳුකර යුවතිය දෙස
අස්වනු නෙලන්නී ඕ තමාටම ගී ගයමින්
බලනු මැන නැවතී මඳක්, ‍නොඑසේනම්
පසු කරනුය ඈ හඬ නොනැගෙන පරිදි

නෙලා අස්වනු මිටි බඳින්නී ඈ
ගයා ගී සෝබර සරින්
යොමනු මැන සවන් යුග
නිම්නය පිරීතිරි ගලනා
ඇගේ කටහඬ වෙතට

නිරුදක වැලි කතර සරනා
විඩාබර දනන් සිත සනසන
මියුරු වූ මෙවන් ගී නදක්
කිසි දිනෙක නැත නගා
කිසිදු සියතකු විසින්
බෝ ඈත විසිරුණු
කුඩා දූපත් අතර
රළ නැගෙන සයුරු තෙර නිහඬ බව බිඳලන
මෙතරම් උල්ලසිත ගීතයක්
නොගැයීය වසත් කල කොවුලකු පවා

නොකියනු ඇතිද කිසිවකු මහට
ඈ ගයන ගීතයේ අරුත කිමදැයි?
බොහෝ කලකට පෙර කැරුණු
සංග්රාරම යුද සමර ගැන හෝ
පැරණි, දුක්මුසු අතීතය ගැන
ඇගේ සෝ ගී ගැයෙනවා විය හැකිය
එසේ නැතිනම් ගයන්නිද ඈ
බොහෝ කල රැඳී සිට යළි යළිත් ඇය පෙළන
දුක පිරිපත,විරහව වේදනාව ගැන?

ඈ ගැයුවේ කුමක් වුව
අවසනක් ‍නොවී ඒ ගීතයට
නැවී දෑකැති අඩ කවයට උඩින්
ගැයුවාය ඕ අස්වනු නෙලමින්මැ

සවන් යොමු කළෙමි මම නිසලව සිටිවනමැ
නික්මුණෙමි එතැනින් ගී නද අසා ගෙනැ
නෑසුණු නමුදු ඈ ගැයූ සෝ ගී මට යළිත්
හදවත රැඳුණු මියැසිය තිබිණි එහි බෝ කලක්

විලියම් වර්ඩ්ස්වර්ත් (1770-1850)
විලියම් වර්ඩ්ස්වර්ත්ගේ The Solitary Reaper නම් කාව්‍යයේ පරිවර්තනයකි.