කවිකම මා සොයා
පැමිණි ඒ යුගයේ
එය පැමිණියේ කොහෙන්දැයි
නොදැන සිටියෙමි මම
කවර වේලාවක,
කුමන විදියකින්
පැමිණියේදැයි එය
නොදත්තෙමි කියන්නට
සිසිරයෙන් හෝ ගංගාවකින්
කොහේ සිට පැමිණියේදැයි
හඬක් නොනැගීය එය
එහෙත් කැඳවනු ලැබිමි මම
අඳුරු වීදියක සිට
සෙස්සන් කෙරෙන් සැණෙකින්
වියරු ගිනිදැල් මැදින්
තනිව සරනා විටදි
නාඳුනන්නෙක් වීමි මම
කවිකම පැමිණ ස්පර්ශ කරන තුරු
කුමක් පවසන්නදැයි
නිනව්වක් නොවිය මට
දෑස් අඳ විය මගේ
මුව ගොළු වී තිබිණි
එනමුදු ආත්මය තුළ
ගිනි පුළිඟුවක් ඇවිලිණි
පෙරළුවෙමි ඒ ගිනි පුළිඟු
වදන්වැල්වලට මම
ලියැවුණි පළමු වදන් පෙළ
නොපැහැදිලි ලෙසටම
එතුළ වූයේ පුහුදුන් බවය මා සතු
එනමුදු එසැණින්ම
දුටිමි මම දෙව්ලොව
ග්‍රහතරු විවර වී මා දෙනෙත් ඉදිරිපිට
හී සර, ගිනි, කුසුම්
අඳුරු රැය හා මුළු මහත් විශ්වයම
මේ මහා විශ්වයේ
ලේශමාත්‍ර ප්‍රාණියකු වූ මම
තරු පිරුණු මහා අවකාශයම
උරා බී මත් විණිමි
දැනිණි මට මා විශ්වයේ කොටසක්ම බව
තරු අතර දිව ගියෙමි මම
බැඳුමෙන් මිදුණු හදවත
සැරිසරයි විසල් නුබගැබ
-පැබ්ලෝ නෙරූදා
No comments:
Post a Comment