අඹ ගහ යට
වියළි කොළ අතර නැතිවුණු
දිලිසෙන ජිල්බෝල දහය,
වැහි නොවැටුණු දාක
අපූගේ බාබර සාප්පුවේ
අමතකව ගිය කුඩය,
ගමේ පාසැල ඇරී එන'තර
කජු ගහට නඟින විට
සාක්කුවේ සිට බිමට
කිමිදුණු පෑන,
රීගා නුවර හෝටලයක
අල්මාරියේ ඇති
අහස්-නිල්පාට කමිසය,
ණයට දුන්නද
යළි කිසිදා නොලැබුණු
දිග පොත් ලැයිස්තුව,
ලැබෙන්නට ඇති ණය,
සඵල නුවූ ප්‍රේමයන් කිහිපය,
ආදී මා දිවියේ නැතිව ගිය
වස්තූන් සියල්ලම
එකම සැණෙකින්
සිහිපත් වේය මට.
අමතකවනසුලුබව පමණක්
කිසි දිනෙක මා අමතක නොකළේය.
ආදරයෙන් බැඳෙන කල
නැතිකර ගතිමි මම මගේ හදවත,
කවි ලියන්නට ගත් කල
නැතිකර ගතිමි උපමා රෑපක,
පසු කලෙක කඳු දෙස බලන කල
දැනිණි මට අහස
කඳු නැතිකර ගෙන ඇති වග
වලාකුළු දේදුන්න
කොහේ හෝ දමා ඇති බව.
අප වසන මේ පොළොවම
මේ අපත් සමඟම
දෙවියන් කොහේ හෝ දමා ඇති බව
මෑතක සිට සැක කරමි මම.
ඔහුට මතක ඇති පිළිවෙළට
සොයා ගනියි යළිදු ඔහු:
ලඳු කැලෑ, ගංගා, අප.
-කේ. සචිදානන්දන් (1946-)
අතිශය සුන්දරයි!
ReplyDeleteඔබේ ඇගයුමට බොහොම ස්තූතියි.
Delete